10 dingen die we vorige week nog niet wisten

Ze zijn goed bezig bij de BBC. Hun website is al jaren een referentie. Tegenwoordig vind ik het een van de beste voorbeelden van Journalistiek 2.0 . Je kunt de website helemaal personaliseren volgens je eigen voorkeur bijvoorbeeld. Reacties van kijekrs/ lezers worden overal geïntegreerd met tekstballonnen en er wordt actief opgeroepen om zelf reacties en video's in te sturen. En dan hebben we het nog niet over hun gigantische aanbod aan online taal- en kooklessen of docu's. Maar desondanks ben ik nog het meeste fan van hun kleine rubriekje "10 things we didn't know last week". Dit wisten we vorige week nog niet bijvoorbeeld:

1. Tits are also known as bumbarrels.
2. The Daily Sport website is banned in the House of Commons.
3. Teenagers don't like pink light.
4. Crabs feel pain.
5. Britons spend six months of their lives queueing.
6. A broken heart is known as Takotsubo cardiomyopathy and it can be cured.
7. Britney Spears's family comes from Tottenham in north London.
8. People like their tea to have a temperature of 56-60C.
9. Hyenas have the strongest jaws in the animal kingdom.
10. Charles Darwin loved eating vegetables.

Lijstjes zijn zo klassiek, maar even onverslijtbaar als nutteloze weetjes!

De tv van de toekomst

LG is zo'n merk waarbij ik vooral denk aan het beter gedesignde Aziatische navolgerswerk. Niet echt innovatief, maar toch beter dah het doorsnee design. Nu werpen ze zich op als het merk dat de TV opnieuw wil uitvinden en lanceren daarvoor de LGenius wedstrijd, vergelijkbaar met pakweg het Nokia Trendslab (voor fuzz over de combinatie Nokia en crowdsourcing moet je trouwens hier maar eens klikken). Anyway, het lijkt me dat LG beseft dat ze niet zo'n flitsend imago hebben, daarom vind ik deze keynote nog zo goed gedaan. Dit lijkt zo uit The Onion weggelopen!




Via Engadget

Apen apen apen na

Nooit eerder reisden creatieve ideeën zo snel. Een leuke campagne uit Honolulu van gister, wordt een dag later hier besproken. Da's een immense bron van inspiratie natuurlijk, maar laat inspiratie inspireren en geen gratuite copy paste methode zijn. Toegegeven, de grens is soms vaag. En nog meer toegegeven: marketing- en communicatiefreaks volgen via rss misschien wel de beste campagnes wereldwijd, maar daarom doet Jan-met-de-pet dat nog niet. Maar is het omdat Jan-met-de-pet die campagne uit Engeland niet kent, dat we het moeten toejuichen dat ideeën inspiratieloos gekopieerd worden?

Concreter: Saatchi's T-Mobile fake flashmob in Liverpool Station kon je nog zien als een goed gebrachte interpretatie van wat ze bij ImprovEverywhere al een tijdje doen: originele, onverwachte flashmobs. Maar wat VTM nu doet om hun programma "Op zoek naar Maria" te promoten, dat lijkt me nu toch net een beetje te veel een schaamteloze ripoff. Zo kort na de T-Mobile spot zijn er hier weinig excuses voor: schaam op VTM en een case voor Joe la Pompe!

try my hairdresser!

In de U.S. zijn het, net zoals hier, de vrouwen die de meeste aankopen doen en dus beslissen waar het gezins- en huishoudbudget heen gaat. Veel bedrijven zetten dan ook in op vrouwen als doelgroep. Een paar snackmerken hebben hun krachten en budgetten verbonden en hebben nu een website gemaakt voor vrouwen, met daarop filmpjes gericht op de "moderne vrouw". Het is creatiever dan de gemiddelde waspoederspot, dat wel, maar ik weet het toch niet. Als ze mij als vrouw met dit zouden proberen te verleiden, zou ik toch vriendelijk bedanken. Om vervolgens met een zak chips naar Sex and The City te kijken, ofzo :-).




Via Clo.

Brand bashen

Bij The Onion waren ze altijd al scherp en de jaren botten hen niet af. Heerlijke parodie op zinledige producten en dito reclame. Benieuwd hoe je hier als merk mee overweg moet. Gewoon goeie, zinvolle producten maken misschien?


Sony Releases New Stupid Piece Of Shit That Doesn't Fucking Work

Via

iVisa en iOrchestra

Jammer dat iPhones bij ons nog steeds schandalig duur zijn. Ik kijk nu al uit naar de volledig nutteloze applicaties. Kids van MGMT is gewoon veel beter gebracht op iPhones !



Dat de apps meer zijn dan een gimmick, toont de applicatie ProcessAway, die je iPhone omtovert in een credit card terminal. Als ik marketing manager bij Visa zou zijn, dan kocht ik de rechten op die applicatie en bood de app gratis aan. Geen taxi of boules-de-berlin-verkoper-op-het-Blankenbergse-strand die je nog cash moet betalen vanaf nu!

Tandpastaglimlach!

Lettertypes gemaakt met voorwerpen uit de echte wereld zijn tegenwoordig schering en inslag. Stefan Sagmeister maakte er een fantastisch boek mee dat "Things I have learned in my life so far" heet, een absolute tip!

Maar dit voorbeeld is toch ook wel geweldig: Heldentica, ofte Helvetica met tandpasta. Je kunt het hier downloaden.

Via swissmiss.

a question of time

Het was maar een kwestie van tijd tot de eerste reactie of parodie op de mega-campagne van het Nucleair Forum er ging komen. Na de adbusters-achtige overplak van 20m2's met 'Eliegtrabel?' komt Groen nu met een tegencampagne, die het weliswaar met minder dan 2 miljoen euro moet doen, maar het via sociale netwerken en mond-tot-mond wil doen. Op de site van Groen kun je er meer over lezen!

Depeche in digital mode

Goeie communicatie verrast je of kan een pil vergulden. Depeche Mode combineert beide door deze afbeelding te tonen als er een link op hun site gebroken is. Leuke knipoog voor de fans en communicatie zoals ze hoort te zijn.



Depeche Mode lijkt trouwens ook een manier te zoeken om anders te communiceren over hun volgende album. Fans kunnen zich immers aanmelden om toe te treden tot het Depeche Mode Digital Street Team.

As a member of the team you will be helping to promote the band and the new album by using many digital tools that we will provide for you. We are encouraging you to help increase chatter on forums, online communities and also on the social networks that you belong to already. The more work you put into this, the more rewards you will get in return.

Word of Mouth dendert dus verder over de digitale snelweg, benieuwd wat dit zal opleveren.

Requiescat in Facebook

Het is tegenwoordig bon ton om de ondergang van Facebook te voorspellen. Je account deleten en social networking sooo 2008 vinden, daar kun je best mee scoren. Toch blijf ik het een interessant medium vinden. Omdat het helemaal nog niet over z'n top heen is. Omdat Facebook nog steeds aan het groeien is en mensen voortdurend geconfronteerd worden met nieuwe vragen over het online leven.

In de vroegere internet dagen hadden we allemaal nog avatars. Je vrienden wisten vaak wel welk avatar je had, maar zelfs dan waren er nog wel 100 andere lonelygirls en coolegasten. Van avatar kon je ook wisselen als van ondergoed. Sinds Facebook gooien we plots echter onze echte namen op het web. We houden contact met mensen die we (normaalgezien) echt kennen en doen steeds meer dingen die we uit het echte leven kennen: cocktails trakteren, boeken aanraden of foto's tonen.

Het wordt interessant als Facebook plots nieuwe problemen oproept. Wat als je moeder of baas plots vriendjes willen worden? Wat met een gallerij ex'en? Maar ook wat: wat met het virtuele facebook account als de reële facebooker er niet meer is? Een interessant artikel in The New York Times Auteur Michele Slatalla beschrijft daarin hoe vreemd het is plots een aankondiging te zien voor de verjaardag van een overleden vriend. Op facebook blijf je immer verder leven. Facebook pagina's blijken op die manier ook als een soort virtuele grafzerk te functioneren. Mensen gaan er heen om hun medeleven te betuigen en op de verjaardag van de gestorvene nog een boodschap na te laten. Mensen delen er hun verdriet.

Ook nu na het drama in Fabeltjesland Dendermonde blijkt Facebook deze rol te vervullen. 150.000 mensen hebben facebookgewijs al hun medeleven betuigd! Facebook doet zo als weinig andere applicaties de grenzen tussen on en off line vervagen. Al blijft een item als 'gerelateerde groepen' ons er toch aan herinneren dat Facebook een eigen universum vormt. Want gerelateerd aan de pagina 'Steunbetuiging aan dagverblijf Fabeltjesland' zijn groepen te vinden als 'I bet I can find 1000000 people who dislike Heiniken' of 'Je bent pas echt opgegroeid in de jaren '90 als...'. Op Facebook blijft alles toch altijd net wat vluchtiger.

Marketing-embedded products (2)

Nog niet lang geleden had ik het hier over product-centric marketing: meer en meer marketing gaat rond het product draaien, dat weer belangrijker wordt in de marketingmix (en dare I say, zeker nu met de crisis). Op die manier krijgen we een soort marketing-embedded products.

En wat lees ik nu op PSFK? Volgens Russel Davies gaan meer en meer producten elektronica bevatten en zo niet alleen hun eigen productinformatie kunnen opslaan, maar ook beelden en marketinginformatie. Zo zullen die producten eigenlijk ook hun eigen communicatiekanaal worden.

Dat sluit dan weer naadloos aan bij het idee van het internet of things: een heleboel fysieke objecten die genetwerkt zijn en aan het internet hangen. Zodat je frigo via RFID-etiketten op etenswaren kan zien dat er geen tomaten genoeg meer zijn voor die spaghetti bolognaise, en zodat je in de Delhaize een lijstje op pakweg je iPhone krijgt met daarop: tomaten.

De eerste keer dat ik van zoiets hoorde moet een tiental jaar geleden geweest zijn, in Living Tomorrow, wat toen nog 'Het huis van de toekomst' heette. Ik vond het toen al een megacool idee (naast het glas dat met een druk op de knop doorzichtig of doorschijnend wordt, wat geregeld tot hilarische taferelen leidt in het Café Théatre in Gent, maar dat terzijde). Laten we hopen dat het er rap van komt.

Lees het artikel op PSFK ('t is interessant!)

Advertising on the edge

De media hebben een mooi handje toegestoken om de crisis een nog iets grotere self-fullfilling prophecy te maken, maar krijgen dat toch een beetje als een boemerang terug in het gezicht. Ontslagen links en rechts en natuurlijk... gedaalde advertentie-inkomsten. The Economist maakte daarom een interessante sales presentatie, die adverteerders moet overtuigen om toch te blijven adverteren. Goeie ideeën in een leuke vormgeving, mooi. Onine advertising wordt ten voordele van de commerce net iets te veel aan de kant geschoven, maar los daarvan een knappe presentatie.

Ads on Edge

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: branding recession)

Via

Marketing-embedded products

Onlangs kwam ik dit geestig reclamefilmpje tegen voor de welbekende Lounge Chair van Charles en Ray Eames, in productie bij Herman Miller in de USA. Het filmpje toont eigenlijk hoe het product in elkaar zit en gemonteerd wordt en hoe je het gebruikt. Het dateert dan wel van de jaren stillekens, maar het sluit perfect aan bij een recente trend: showing the magic in the product. We zagen het al bij de Macbook Air-reclamespot, maar ook VW heeft nu een product-centric site en ook Tom Himpe ziet een evolutie van 'message-centric' naar 'product-centric' marketing.

Dramatic shift in marketing reality

Niets nieuws, niets wereldschokkends, maar wel erg goed gevisualiseerd. Scholz & Friends vertellen wat iedereen intussen weet, maar waar de meeste merken toch liever doof voor blijven.

een tweede leven voor je merk

2009 is begonnen en wat zal het ons brengen? Terwijl de crisis volop woedt, gaan we onvermijdelijk duurzamer consumeren. Meer nadenken over wat we uitgeven en misschien ook wel dingen kopen die langer meegaan. En ja hoor, slimme merken zijn daar al volop mee bezig. Zo zie ik in de laatste Springwise newsletter dat het Zweedse kledingmerk Filippa K eigen tweedehandswinkels gaat openen. In die winkels gaan ze tweedehands Filippa K verkopen, aangevuld met pasmodellen.

Een geniaal concept: één van de zaken waar Filippa K prat op gaat is namelijk dat hun kleding geen wegwerp is maar dat je ze jaren kunt dragen. Ze spelen dus in op een trend én versterken hun eigen imago en merkwaarden, terwijl ze ook controle hebben op het retailkanaal ... slim gezien!

Algauw te vinden in Stockholm en hopelijk ook snel in ons land.

Over Beta en 1.0 chocolade

Om het nieuwe jaar te vieren. Of om de kou te verjagen. Anyway: elke reden is een goeie om het over chocolade te hebben. Om de Tcho chocolade te proeven zul je naar San Francisco moeten. Of heb je een kloeke postduif nodig. Maar minstens zo interessant en hartverwarmend is het verhaal achter Tcho. Een start-up als geen ander. Omdat de CEO de stichter van Wired is. Of omdat de eerste die een online aankoop Herbie Hancock was. 

Maar veel meer nog omwille van het verhaal achter Tcho. Het zal de Wired invloed zijn, maar Tcho werd bijvoorbeeld in Beta gepresenteerd, zodat ze de smaak konden aanpassen volgens de reacties van de eerste consumenten. Of het verhaal achter het Taste Wheel, waardoor chocoade proeven een sensatie als wijnproeven wordt. Of het verhaal achter het design van de packaging. Of het verhaal over 3 jaar werken voor de ultieme reep chocolade.  Of omdat Tcho een Chief Chocolate Officer heeft. 

San Francisco biedt een zeer vruchtbare bodem voor lokale merken. Vroeger waren dat al Levi's of The North Face. Vandaag de dag zijn dat  Chrome en Timbuk2 bijvoorbeeld. Ik wens ze dezelfde succesvolle toekomst als pakweg Levi's. Al wens ik het Tcho toch nog ietsje meer. Lees hier alles over de geboorte van een mooi nieuw merk.