Coco Mademoiselle

In tijden van creative destruction en toenemende brand parity, is een terugkeer naar de roots soms de kortste weg naar een duidelijke positionering. De geschiedenis van een bedrijf of een brand kan zelfs de beste Chinese copycat niet kopiëren. Brands met een goed verhaal hebben dus een serieuze stap voor, storytelling en storysupplying zijn niet voor niets buzz words tegenwoordig.
Als je als brand echter ook nog eens het geluk hebt om een legendarisch figuur aan de basis gehad te hebben, dan wordt het echt scoren. Nike deed het eerder al met het verhaal van z'n stichter, de minder bekende Bill Bowerman. Soms worden merken en personen bijna één. We denken dan al snel aan Steve Jobs en Apple of Richard Branson en Virgin, maar het verhaal van Chanel is pas echt een voltreffer. De legendarische Coco Chanel gaf haar naam aan het nieuwste parfum van Chanel. Keira Knightley vertolkt de jonge Coco in de bijhorende commercial, die deels is opgenomen in het appartement van Coco. En daar wordt het verhaal stilaan interessant. Want Chanel koppelde aan de spot de website www.coco-mademoiselle.com/
Op die site kun je een bezoekje brengen aan het appartement van Coco Chanel - die wel ongeveer haar hele leven in het Ritz resideerde. Dat men de helft van het appartement moest reconstrueren voor het filmpje vergeten we even, we onthouden vooral de straffe stoot die Chanel hier op marketingvlak uithaalt: een heel moderne site, een campagne die focust op het online gebeuren en een aanpas die alle concurrenten wegblaast. Want welk luxemerk kan er ook maar iets of iemand in stelling brengen tegen de excentrieke Coco Chanel (zeker omdat Chanel zo slim was om Lagerfeld in te lijven, Kaiser Karl is misschien wel de enige concurrent)? Met de geschiedenis valt niet te concurreren en dat hebben ze bij Chanel heel goed toegepast!

Tandarts nodig?

Een leuke outdoorcampagne van het Amerikaanse bureau Cramer-Krasselt.

't Zelfde, maar dan anders

Vorige week werden de jaarlijkse TopTopicalsawards uitgereikt.Zowel de publieksprijs als de 'gold' in de categorie 'predictable' gingen naar een toptop die DuvalGuillaume Brussels voor Belgacom maakte naar aanleiding van de Memorial Van Damme. Het team Jean-Marc Wachsmann (AD) en Benoit Menetret (copy) wonnen trouwens nog een brons in de categorie 'predictable', geen slechte oogst dus.
Het is een advertentie die me op het moment van verschijnen al opviel en me ook daarna nog is bijgebleven. Een tijdje geleden zag ik echter deze advertentie voor Murphy's (van BBH), die wat ouder is dan die van DuvalGuillaume:


Nu weet ik wel dat originaliteit een concept uit de romantiek is dat al lang passé is, maar toch vind ik het steeds dansen op een slap koord. Dergelijke awards bekronen immers specifiek de creativiteit, niet eens de verkoops- of communicatieresultaten. Originaliteit en creativiteit worden in die context dichte partners. Via het web krijgen we echter creaties uit de hele wereld te zien, de concurrentie is mondiaal en originaliteit heeft zijn grenzen, zoals deze voorbeelden illustreren. Het doet voor mij geen afbreuk aan de creatie van DG as such, maar het illustreert wel hoe moeilijk het wordt om werk in deze gemondialiseerde wereld nog enkel en alleen op creativiteit te beoordelen. Zowel wij als de Australiërs werken zeer veel met associaties voor dezelfde producten, de kans dat daar vaak hetzelfde uitkomt is dus erg groot. Wat meer aandacht voor de behaalde resultaten lijkt mij dan ook onontbeerlijk - al zijn die erg vaak moeilijk te achterhalen. In het spel van de P's is die van promotie er maar één natuurlijk. Alleszins: originele creatie in een gemondialiseerde en gedigitaliseerde wereld: het wordt een steeds grotere uitdaging! Al zal het kaf wellicht nog makkelijker van het koren gescheiden worden. Ik ben alleszins benieuwd wanneer de eerste grote reclame plagiaatprocessen er aan komen...

Grappige marchandise

Best verfrissend om te zien dat ook topmensen bij Microsoft soms absoluut heel erg foute dingen doen. Hieronder een hilarisch spotje met Steve Ballmer in de hoofdrol.

Übercoole corporate identity

Het Casa da Musica in Porto, ontworpen door Rem Koolhaas’ bureau OMA, is een architecturaal statement door z’n hoekige en volumineuze vorm.

De rockster onder de grafisch ontwerpers, Stefan Sagmeister, kreeg de opdracht om een corporate identity te maken voor het Casa da Musica. Sagmeister ontwikkelde een dynamisch en uiterst vernuftig identiteitssysteem. Het is volledig opgebouwd rond het logo en maakt gebruik van computergestuurde processen om een altijd veranderende identiteit te creëren.

Hieronder zie je stap voor stap hoe het werkt.

Happy birthday smiley !

Bij momenten zou ik de man en zijn uitvinding durven vervloeken. Vooral de combinatie van hiërarchische hogeren en smilies (want over die uitvinding gaat deze post) is nogal eeuh :-/

Maar bon, zelfs de smiley moest uitgevonden en ere wie ere toekomt: proficiat Scott Fahlman met de 25ste verjaardag van de smiley (nog een geluk dat ik tenminste ouder ben dan de smiley, wat een affront anders). Hieronder zie je de eigenlijke geboorte, wie de conversatie nog eens wil nalezen die er aanleiding toe gaf, klikt hier.




19-Sep-82 11:44 Scott E Fahlman :-)
From: Scott E Fahlman

I propose that the following character sequence for joke markers:

:-)

Read it sideways. Actually, it is probably more economical to mark
things that are NOT jokes, given current trends. For this, use

:-(

Gelieve de muziek aan te raken

Met een druk op een knop kunnen we al lang trompet, harp of alpenhoorn spelen. Handig zijn synths en laptops wel, spannend al lang niet meer. Niet meer dan logisch dus dat het verlangen naar een fysieke band met muziek maken weer meer en meer de kop op steekt.
De Tenori On is hier een goed voorbeeld van. Het toestel van Yamaha bestaat uit 16 x 16 LEDknopjes, waarmee je MIDI en gesamplede files kunt vervormen, natuurlijk aan de gewenste bpm. Het maken van muziek wordt op deze manier bovendien ook erg visueel.
Hetzelfde (maar dan anders en zeker groter) zagen we eerder al bij de Reactable die Björk eerder dit jaar op tournee meenam. Dit geniale toestel kan door meerdere mensen tegelijkertijd bespeeld worden . Ook hier draait alles rond aanraken en gevisualiseerde muziek.
Het is dus helemaal geen wonder dat Apple niet kon achterblijven en niet alleen de iPhone van een touchscreen voorzag, maar nu ook de iPods. Het lijkt er immers op dat hoe virtueler en digitaler de wereld rondom ons wordt, hoe meer we de fysieke beleving van de alledaagsheid missen. Een mp3 spelen verzinkt in het niets bij het rituele van een plaat opleggen. Een screenshow aanklikken kan nog steeds niet concurreren met een fotoboek opdissen. Touch is dus het nieuwe codewoord en dat zullen we geweten hebben. Zelfs de koffietafel zal er dankzij HP en Microsoft dra aan moeten geloven (btw: vergelijk Bill Gates' marketingpraatje in de video eens met een keynote van Steve Jobs...) ! Ik ben alvast benieuwd hoeveel touch toepassingen er de volgende maanden zullen volgen.

Information overload 2.0

Je kent het fenomeen wel: bijna al je vrienden hebben blogs, verschillende e-mailadressen, Flickr-accounts, MySpacesites, Facebookprofielen enz. Het kan wel een beetje onoverzichtelijk worden met al dat ge-2.0, en een mens moet ook nog de tijd vinden om al die sites af te schuimen.

Gelukkig is er recent software ontwikkeld die orde in de clutter probeert te brengen. Zo is er bijvoorbeeld Airtalkr. Het verzamelt niet alleen al je verschillende messengers in één, maar als je vrienden zich aansluiten op het netwerk en hun Flickr-, Youtube- en andere accounts registreren, word je automatisch op de hoogte gehouden als ze die updaten. Handig!

Airtalkr heeft onmiskenbaar nog een paar zwaktes (het registreren bijvoorbeeld), maar het is wel een interessante ontwikkeling. Eens benieuwd welke grote speler het idee eerst oppikt en integreert in bijvoorbeeld een besturingssysteem…

Je kunt de software zelf proberen via airtalkr.com.

In onderstaand videootje zie je hoe het werkt.

Coca Cola en andere alcoholische dranken

Vandaag begint voor miljoenen moslims de ramadan. Niet roken, drinken, eten of seksen overdag dus. Nu zijn dat sowieso activiteiten die ik zelf vaker bij duister dan op klaarlichte dag beoefen, maar swat. Het drinken van alchol is die 11 andere maanden echter ook verboden voor moslims (toch voor de practiserende). Zoals alle suikerhoudende dranken, bevat ook Cola een klein percentage alcohol. Verwaarloosbaar klein, maar voor gelovigen die naar de letter leven blijft het wel alcohol natuurlijk.
Het was de blog al-kanz.org die dit bericht naar buiten bracht. Daar kun je ook het hele artikel en alle reacties lezen.
Wat mij echter benieuwt, is hoe Coca Cola ermee zou omgaan wanneer er echt fuzz rond dit bericht zou ontstaan . Toen op youtube de explosieve combi Coke Light en Mentos furore maakte, zagen we al hoe moeilijk een gigant als Coke het heeft om in te spelen op onverwachte wendingen. Wat zouden ze nu doen: informeren of toch proberen om het bericht te minimaliseren? Sowieso wordt dit voor vele brands een uitdaging: nu bijvoorbeeld halal voeding stilaan een plaats in de winkelrekken inneemt, is het maar de vraag hoe traditionele merken hierop zullen inspelen. Ik denk in elk geval dat creatief communiceren op inhoudelijke topics de volgende jaren erg actueel wordt. Multiculturaliteit maakt in elk geval dat het doelgroepenvraagstuk er steeds complexer - en interessanter - gaat uitzien.

De kracht van Tinternet

Whateverlife.com is een website die gratis MySpace layouts aanbiedt.

De site, vooral gericht op tienermeisjes, heeft maandelijks 7 miljoen unieke bezoekers en 60 miljoen page views. Dat is meer dan de oplagen van 3 belangrijke tienermagazines (Seventeen, Teen Vogue en Cosmogirl!) samen. In de rankings van Quantcast stond whateverlife.com in juli op nummer 349. Dat is hoger dan americanidol.com, cbs.com en … oprah.com.

De oprichter en CEO van whateverlife.com, Ashley Qualls , is nu 17. Ze startte met webdesign toen ze 9 was, en begon met haar website toen ze 14 was, om haar designwerk te tonen. Toen haar klasvrienden om MySpace layouts vroegen, begon ze die te posten op haar website, met de HTML code erbij om te copypasten. In 2005 kende de site een boom aan bezoekers, en moest Ashley op nieuwe servers uitwijken. Om die te betalen, begon ze met Google AdSense. Op de eerste cheque die Ashley kreeg van Google AdSense stond … 2790 dollar. Ondertussen is Ashley geen nerdy spice meer, maar millionaire spice.

Verhalen als dat van Ashley zijn exponenten van de kracht van het web. Ze tonen ons ook in welke mate de klassieke media hun kracht verliezen bij jonge doelgroepen. En dus ook wat vele grote merken nu al aan het verliezen zijn aan customer lifetime value.


Lees het volledige verhaal in dit artikel op de FastCompany site.

Vraagteken commercial - Volkskrant

Sommige kranten blinken uit in neerkijken op het web. Ze kijken meewarig naar al die gratis informatie en kunnen niet altijd volgen in de snellere verspreiding via het web. Veel oude media zien de nieuwe media nog steeds als concurrenten, een verhaal dat inmiddels al vele decenia blijft opduiken. En toch consumeren we nog steeds media als kranten en film die al meer dan een eeuw meegaan.
Sommige oude media hebben het gelukkig wel begrepen. In België snapten Het Laatste Nieuws en De Standaard al snel dat hun online aanwezigheid hun merk enkel kon versterken. Beide kranten hebben door die houding alvast de slag op het Internet gewonnen: hln.be haalt (volgens de CIM-cijfers) dagelijks 344.000 unieke bezoekers en moet daarmee enkel MSN live en Skynet laten voorgaan. Concurrent Het Nieuwsblad moet het doen met 194.000 bezoekers. Eenzelfde verhaal bij De Standaard, dat vier maal meer bezoekers haalt dan De Morgen. De vroege believers in het web hebben het zich niet beklaagd.
Echt goeie kranten weten natuurlijk dat ze de concurrentie van andere media niet hoeven te vrezen, als ze zich maar voldoende onderscheiden. Bye bye dus aan journalisten die vooral uitblinken in idolatrie (voldoende fanblogs en -sites doen dat veel beter), bye bye dus enkel weergave van feiten: kranten moeten vragen stellen. De Volkskrant heeft dit begrepen en zet er meteen een leuke campagne over op. Een viraaltje op een bedje van guerilla. De making off vind je op www.willenweten.tv Goeie marchandise!

de eerste post

Woeha! We hebben er lang over gesproken maar hier zijn we dan: onze blog. We zijn gepassioneerd door spannende marketing en communicatie, en sturen iedere dag tig mails met links naar elkaar. En toen dachten we: waarom doen we het niet eens op een blog? Uiteraard willen we ook de wereld veroveren via Tinternet, maar voorlopig zullen we u entertainen met nieuwtjes uit de wereld van de marketing, geweldige campagnes, coole producten, en andere zaken waarbij we spontaan de woorden "de max!" in de mond nemen.

START