Depeche in digital mode

Goeie communicatie verrast je of kan een pil vergulden. Depeche Mode combineert beide door deze afbeelding te tonen als er een link op hun site gebroken is. Leuke knipoog voor de fans en communicatie zoals ze hoort te zijn.



Depeche Mode lijkt trouwens ook een manier te zoeken om anders te communiceren over hun volgende album. Fans kunnen zich immers aanmelden om toe te treden tot het Depeche Mode Digital Street Team.

As a member of the team you will be helping to promote the band and the new album by using many digital tools that we will provide for you. We are encouraging you to help increase chatter on forums, online communities and also on the social networks that you belong to already. The more work you put into this, the more rewards you will get in return.

Word of Mouth dendert dus verder over de digitale snelweg, benieuwd wat dit zal opleveren.

Requiescat in Facebook

Het is tegenwoordig bon ton om de ondergang van Facebook te voorspellen. Je account deleten en social networking sooo 2008 vinden, daar kun je best mee scoren. Toch blijf ik het een interessant medium vinden. Omdat het helemaal nog niet over z'n top heen is. Omdat Facebook nog steeds aan het groeien is en mensen voortdurend geconfronteerd worden met nieuwe vragen over het online leven.

In de vroegere internet dagen hadden we allemaal nog avatars. Je vrienden wisten vaak wel welk avatar je had, maar zelfs dan waren er nog wel 100 andere lonelygirls en coolegasten. Van avatar kon je ook wisselen als van ondergoed. Sinds Facebook gooien we plots echter onze echte namen op het web. We houden contact met mensen die we (normaalgezien) echt kennen en doen steeds meer dingen die we uit het echte leven kennen: cocktails trakteren, boeken aanraden of foto's tonen.

Het wordt interessant als Facebook plots nieuwe problemen oproept. Wat als je moeder of baas plots vriendjes willen worden? Wat met een gallerij ex'en? Maar ook wat: wat met het virtuele facebook account als de reële facebooker er niet meer is? Een interessant artikel in The New York Times Auteur Michele Slatalla beschrijft daarin hoe vreemd het is plots een aankondiging te zien voor de verjaardag van een overleden vriend. Op facebook blijf je immer verder leven. Facebook pagina's blijken op die manier ook als een soort virtuele grafzerk te functioneren. Mensen gaan er heen om hun medeleven te betuigen en op de verjaardag van de gestorvene nog een boodschap na te laten. Mensen delen er hun verdriet.

Ook nu na het drama in Fabeltjesland Dendermonde blijkt Facebook deze rol te vervullen. 150.000 mensen hebben facebookgewijs al hun medeleven betuigd! Facebook doet zo als weinig andere applicaties de grenzen tussen on en off line vervagen. Al blijft een item als 'gerelateerde groepen' ons er toch aan herinneren dat Facebook een eigen universum vormt. Want gerelateerd aan de pagina 'Steunbetuiging aan dagverblijf Fabeltjesland' zijn groepen te vinden als 'I bet I can find 1000000 people who dislike Heiniken' of 'Je bent pas echt opgegroeid in de jaren '90 als...'. Op Facebook blijft alles toch altijd net wat vluchtiger.

Marketing-embedded products (2)

Nog niet lang geleden had ik het hier over product-centric marketing: meer en meer marketing gaat rond het product draaien, dat weer belangrijker wordt in de marketingmix (en dare I say, zeker nu met de crisis). Op die manier krijgen we een soort marketing-embedded products.

En wat lees ik nu op PSFK? Volgens Russel Davies gaan meer en meer producten elektronica bevatten en zo niet alleen hun eigen productinformatie kunnen opslaan, maar ook beelden en marketinginformatie. Zo zullen die producten eigenlijk ook hun eigen communicatiekanaal worden.

Dat sluit dan weer naadloos aan bij het idee van het internet of things: een heleboel fysieke objecten die genetwerkt zijn en aan het internet hangen. Zodat je frigo via RFID-etiketten op etenswaren kan zien dat er geen tomaten genoeg meer zijn voor die spaghetti bolognaise, en zodat je in de Delhaize een lijstje op pakweg je iPhone krijgt met daarop: tomaten.

De eerste keer dat ik van zoiets hoorde moet een tiental jaar geleden geweest zijn, in Living Tomorrow, wat toen nog 'Het huis van de toekomst' heette. Ik vond het toen al een megacool idee (naast het glas dat met een druk op de knop doorzichtig of doorschijnend wordt, wat geregeld tot hilarische taferelen leidt in het Café Théatre in Gent, maar dat terzijde). Laten we hopen dat het er rap van komt.

Lees het artikel op PSFK ('t is interessant!)

Advertising on the edge

De media hebben een mooi handje toegestoken om de crisis een nog iets grotere self-fullfilling prophecy te maken, maar krijgen dat toch een beetje als een boemerang terug in het gezicht. Ontslagen links en rechts en natuurlijk... gedaalde advertentie-inkomsten. The Economist maakte daarom een interessante sales presentatie, die adverteerders moet overtuigen om toch te blijven adverteren. Goeie ideeën in een leuke vormgeving, mooi. Onine advertising wordt ten voordele van de commerce net iets te veel aan de kant geschoven, maar los daarvan een knappe presentatie.

Ads on Edge

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: branding recession)

Via

Marketing-embedded products

Onlangs kwam ik dit geestig reclamefilmpje tegen voor de welbekende Lounge Chair van Charles en Ray Eames, in productie bij Herman Miller in de USA. Het filmpje toont eigenlijk hoe het product in elkaar zit en gemonteerd wordt en hoe je het gebruikt. Het dateert dan wel van de jaren stillekens, maar het sluit perfect aan bij een recente trend: showing the magic in the product. We zagen het al bij de Macbook Air-reclamespot, maar ook VW heeft nu een product-centric site en ook Tom Himpe ziet een evolutie van 'message-centric' naar 'product-centric' marketing.

Dramatic shift in marketing reality

Niets nieuws, niets wereldschokkends, maar wel erg goed gevisualiseerd. Scholz & Friends vertellen wat iedereen intussen weet, maar waar de meeste merken toch liever doof voor blijven.

een tweede leven voor je merk

2009 is begonnen en wat zal het ons brengen? Terwijl de crisis volop woedt, gaan we onvermijdelijk duurzamer consumeren. Meer nadenken over wat we uitgeven en misschien ook wel dingen kopen die langer meegaan. En ja hoor, slimme merken zijn daar al volop mee bezig. Zo zie ik in de laatste Springwise newsletter dat het Zweedse kledingmerk Filippa K eigen tweedehandswinkels gaat openen. In die winkels gaan ze tweedehands Filippa K verkopen, aangevuld met pasmodellen.

Een geniaal concept: één van de zaken waar Filippa K prat op gaat is namelijk dat hun kleding geen wegwerp is maar dat je ze jaren kunt dragen. Ze spelen dus in op een trend én versterken hun eigen imago en merkwaarden, terwijl ze ook controle hebben op het retailkanaal ... slim gezien!

Algauw te vinden in Stockholm en hopelijk ook snel in ons land.

Over Beta en 1.0 chocolade

Om het nieuwe jaar te vieren. Of om de kou te verjagen. Anyway: elke reden is een goeie om het over chocolade te hebben. Om de Tcho chocolade te proeven zul je naar San Francisco moeten. Of heb je een kloeke postduif nodig. Maar minstens zo interessant en hartverwarmend is het verhaal achter Tcho. Een start-up als geen ander. Omdat de CEO de stichter van Wired is. Of omdat de eerste die een online aankoop Herbie Hancock was. 

Maar veel meer nog omwille van het verhaal achter Tcho. Het zal de Wired invloed zijn, maar Tcho werd bijvoorbeeld in Beta gepresenteerd, zodat ze de smaak konden aanpassen volgens de reacties van de eerste consumenten. Of het verhaal achter het Taste Wheel, waardoor chocoade proeven een sensatie als wijnproeven wordt. Of het verhaal achter het design van de packaging. Of het verhaal over 3 jaar werken voor de ultieme reep chocolade.  Of omdat Tcho een Chief Chocolate Officer heeft. 

San Francisco biedt een zeer vruchtbare bodem voor lokale merken. Vroeger waren dat al Levi's of The North Face. Vandaag de dag zijn dat  Chrome en Timbuk2 bijvoorbeeld. Ik wens ze dezelfde succesvolle toekomst als pakweg Levi's. Al wens ik het Tcho toch nog ietsje meer. Lees hier alles over de geboorte van een mooi nieuw merk.