Jawel, zelfs iets ongelooflijk complex als de Large Hadron Collider kun je simpel en catchy uitleggen. En zo krijg je meer dan 3 miljoen kijkers die geïnteresseerd zijn in wetenschappelijke rap:
dinsdag 16 september 2008
Groten waren ooit klein
In 1999 maakte Karsten Lemm voor Stern een reportage over start-ups in Sillicon Valley. Daarin vertellen de jonge Sergey en Larry over het ontstaan van Google en waar ze naartoe willen. Over missie en visie gesproken: die van Google is alleszins behoorlijk overeind gebleven. Het originele intverview vind je hier.
vrijdag 12 september 2008
McDonalds goes eco
Gespot in een Duitse McDo: waterloze urinoirs! Voorheen heb ik die alleen nog maar gezien in hardcore bio-restaurants. Toch wel een teken dat ze het menen als ze iets doen bij McDo. Straf.
(klik op de foto voor een groter beeld).
(klik op de foto voor een groter beeld).
donderdag 11 september 2008
woensdag 10 september 2008
Product innovatie
The onion maakte een zeer fijne reportage getiteld "Scientists Test Limits Of What Humans Will Eat".
Domino's Scientists Test Limits Of What Humans Will Eat
Domino's Scientists Test Limits Of What Humans Will Eat
dinsdag 9 september 2008
Proper! (bis)
... en in het Zwitserse Speicher doen ze het met strakke letters - uiteraard in Helvetica. Omdat iedere regio een andere taks heft (net als in veel Belgische steden) krijgen de zakken per regio een andere letter. Sjiek, en very swiss. (Via)
zaterdag 6 september 2008
woensdag 3 september 2008
Is uw reclame wel marketing?
We hebben allemaal wel ons idee over wat marketing is. Voor de ene beperkt het zich tot reclame, voor de ander is het veel ruimer. Een definitie van Philip Kotler luidt:
Die definitie, voor alle duidelijkheid, is niet nieuw. Maar vooral het sociale aspect is verdomd actueel. Het onlinegebeuren lees je er zo in. En wie kritisch is, ziet ook meteen dat veel reclame gewoon geen marketing is. Want: ze beantwoordt niet aan een want, laat staan aan een need. Ze houdt immers geen rekening met het sociaal aspect, het is éénrichtingsverkeer. En wat belangrijker is: ze creëert geen value.
Die value, of waarde, bestaat in allerlei vormen. Als een jonge gast een advertentie van Nike ophangt in zijn kamer omdat hij ze mooi vindt en omdat hij zich kan identificeren met wat ze uitstraalt, dan is dat waarde. Als diezelfde jonge gast naar de Nike + site gaat en het handig vindt dat hij zijn loopschema's kan bijhouden, dan is dat waarde. Als mensen naar Clouseau gaan op het einde van het jaar en daar een jaarlijkse viering van maken, dat is waarde. Als er een nieuwe soort Cola Light uitkomt die méér smaakt naar echte Cola dan de huidige Light, dan is dat waarde. Dito als mensen woorden als fokkiesjamien oppikken om plezant te doen tegen de collega's.
Bij Nike +, en bij Google ook bijvoorbeeld, is de grens tussen product en communicatie niet toevallig zeer dun. Hun communicatie is iets dat ze gerust zouden kunnen verkopen, ware het niet dat ze gratis is. Als je er op doordenkt is dat eigenlijk wel straf: communicatie die zo sterk is dat je ervoor zou willen betalen.
Aan alle marketeers en reclamemakers die deze blog lezen: stel dat er een grote supermarkt is voor reclame. Als u uw eigen reclame op het schap zou zien staan, zou u er voor betalen?
"Marketing is the social process by which individuals and groups obtain what they need and want through creating and exchanging products and value with others"
Die definitie, voor alle duidelijkheid, is niet nieuw. Maar vooral het sociale aspect is verdomd actueel. Het onlinegebeuren lees je er zo in. En wie kritisch is, ziet ook meteen dat veel reclame gewoon geen marketing is. Want: ze beantwoordt niet aan een want, laat staan aan een need. Ze houdt immers geen rekening met het sociaal aspect, het is éénrichtingsverkeer. En wat belangrijker is: ze creëert geen value.
Die value, of waarde, bestaat in allerlei vormen. Als een jonge gast een advertentie van Nike ophangt in zijn kamer omdat hij ze mooi vindt en omdat hij zich kan identificeren met wat ze uitstraalt, dan is dat waarde. Als diezelfde jonge gast naar de Nike + site gaat en het handig vindt dat hij zijn loopschema's kan bijhouden, dan is dat waarde. Als mensen naar Clouseau gaan op het einde van het jaar en daar een jaarlijkse viering van maken, dat is waarde. Als er een nieuwe soort Cola Light uitkomt die méér smaakt naar echte Cola dan de huidige Light, dan is dat waarde. Dito als mensen woorden als fokkiesjamien oppikken om plezant te doen tegen de collega's.
Bij Nike +, en bij Google ook bijvoorbeeld, is de grens tussen product en communicatie niet toevallig zeer dun. Hun communicatie is iets dat ze gerust zouden kunnen verkopen, ware het niet dat ze gratis is. Als je er op doordenkt is dat eigenlijk wel straf: communicatie die zo sterk is dat je ervoor zou willen betalen.
Aan alle marketeers en reclamemakers die deze blog lezen: stel dat er een grote supermarkt is voor reclame. Als u uw eigen reclame op het schap zou zien staan, zou u er voor betalen?
Abonneren op:
Posts (Atom)